Dag 12, 13 en 14 - De 3 daagse Bromo + Ijen Tour

Aangezien we de afgelopen 2 dagen geen tot bijzonder slechte WiFi hadden doen we even een 3 in 1 verslag. 

26 juli - De treindag: 

Vandaag hebben we eigenlijk alleen maar in de trein gezeten. Om 10:00 opgestapt in Yogyakarta en om 18:15 kwamen we aan in Probolinggo. Vanaf hier hadden we via een Nederlands reisbureau in Indonesië een 3 daagse Bromo + Ijen Tour geboekt dus werden we opgehaald met een busje. We dachten dat we meteen naar het verblijf bij de Bromo vulkaan gebracht zouden worden maar helaas moesten we eerst nog wachten bij een toeristen bureautje. Hierdoor kwamen we pas om 22:00 uur s’ avonds aan en we moesten de volgende ochtend alweer om 3 uur op dus dat was even balen. Toen we de kamer te zien kregen was de schok al helemaal groot. Het was een vierkant hokje met een bed vol met vlekken en een badkamertje met een wc zonder bril, een douche slag boven de wc, en het stonk onwijs naar de urine. Het was heel vies en was ook zeker even slikken na wat wij gewent zijn en wat we hadden verwacht. We hebben maar met kleren aan geslapen en geprobeerd niet aan het vieze bed te denken. 

27 juli - De Bromo: 

Om half 3 ging de wekker. Heel voorzichtig om zo min mogelijk aan te raken hebben we de tassen ingepakt. We waren gelukkig zo slim geweest om de backpacks in de reishoezen te doen zodat er geen beesten bij konden. Ze hadden gezegd dat het koud zou zijn bij de Bromo, zo’n 10-15 graden. Nu dachten we, wij als Nederlanders zijn wel wat gewend maar het was goed koud. Ik had gelukkig nog Mn windjack mee maar Kaj had alleen een trui dus voor hem hebben we maar een Bromo-muts gekocht. Niet het souvenir wat we dachten mee te nemen na een vakantie in Indonesië maar dat maakt hem eigenlijk extra leuk haha. 

We gingen met een jeep richting het uitkijkpunt. Ik had me even afgevraagd waarvoor zoiets met jeeps moest inplaats van gewoon met busjes maar dat antwoord werd me al snel duidelijk. De route ging namelijk over de sea of sand, waar we de jeeps dus echt wel voor nodig hadden! Eenmaal boven was het wachten op de sunrise want nu zag je nog niks. Gelukkig waren we vroeg en konden we een goed plekje uitkiezen want het stond binnen de kortste keren ineens bomvol met Chinezen! Langzaam maar zeker kwam de zon op en het uitzicht was echt adembenemend! Zo mooi! We hebben foto’s gemaakt maar vooral ook echt genoten van het uitzicht. Daarna door naar de Bromo vulkaan zelf. 

We werden afgezet op een soort open woestijnachtig gebied, de sea of sand. De deuren van onze jeep worden geopend en ik kijk meteen in 6 lieve paarden ogen ! 😍 Het waren hele kleine paardjes maar wel super schattig. Toch besloten we om te lopen! Het was een hele klim naar boven en we zagen ondertussen steeds meer (veel te dikke) toeristen op de paardjes langskomen. Het waren voornamelijk Chinezen maar ook wel veel Nederlanders. Ik vond het gewoon oprecht zielig. We waren er bijna, alleen nog een “trappetje” en dan waren we op de top van de krater. Dit “trappetje” was alleen zwaarder dan we dachten omdat hij vol met zand lag en zo’n 40° stijl omhoog ging haha. Ook vanaf hier was het uitzicht prachtig en ik (Quint) was toch wel trots op mezelf dat ik het hele stuk zelf geklommen had! 

Terug in het hostel-ding kregen we koude rijst en een ei als ontbijt, gek om met rijst te ontbijten maar we hadden onwijze honger gekregen na die klim dus dan is alles lekker. Na het ontbijt volgde een 6 uur durende rit die wel 8 uur leek te duren. Bij het toeristenbureau hadden ze ons blij gemaakt dat dit hotel beter was en een zwembad had. Eenmaal aangekomen was de teleurstelling dan ook erg groot toen we erachter kwamen dat het bed houten planken ook vlekken had en de badkamer net zo ranzig was. Ook het zwembad stelde niet veel voor en hebben we maar besloten niet te douche. De wekker de stond om 00:30 uur om naar de kawah Ijen te gaan voor de trekking. Dus na een, best wel lekker, Indonesisch avondmaal zijn we snel naar bed gegaan (nadat Kaj eerst 8000 muggen heeft moeten vermoorden #musquitokiller) 

28 juli - De Kawah Ijen 

Om half 1 de wekker en om 1 uur in het busje. Het was zwaarder dan we dachten. Eigenlijk wilde wij de Tour van 4 uur doen maar omdat we de enige waren zou de chauffeur het niet redden met het busje en moesten we alsnog om 1 uur mee. De chauffeur zou voor ons een eigen gids regelen zodat wij niet afhankelijk waren van de groep die ook nog helemaal in de krater zouden gaan, maar dat had hij dus niet gedaan. Onderweg naar boven waren we de groep al binnen 10 minuten kwijt omdat ik gewoon niet zo snel ga als een groep geoefende hikers. Pas na een halfuur kwam de gids voor ons zoeken en hebben we hem 4x duidelijk moeten maken dat we wel alleen gingen want dit ging hem niet worden. Wat een wandeltocht van 1,5 uur naar de top moest worden werd voor ons 3,5 uur en dan waren we nog geen eens boven. De weg ging stijl omhoog en het was gewoon niet te doen. Ik was licht teleurgesteld dat ik het niet tot de top heb gered maar we waren ook een beetje verkeerd voorgelicht. We hebben bij een koffie punt gewacht tot de zon opkwam en hebben zo alsnog wel een mooi uitzicht gehad. Niet voor niets dat rot eind naar boven gelopen! Helaas moesten we ook weer lopend naar beneden, dus ik voel Mn kuitjes nu wel haha. De Ijen was niet helemaal ons ding. We hebben foto’s gezien van de andere die boven zijn geweest, het was wel mooi maar moet eerlijk toegeven dat het minder mooi was dan ik had verwacht. Na een uurtje in het busje te hebben gewacht op de rest van de groep gingen we door naar Ketapang Harbour, de haven van Java. 

Toen we het busje uitstapte werd ons een rit naar Lovina aangeboden, ons eindpunt voor vandaag. We waren moe en vonden 90.000 roepia (5 euro) wel prima. Uiteindelijk bleken we natuurlijk weer zwaar genaaid te zijn en hebben we het dubbele betaald dan nodig. Maar goed we zijn in Lovina. Lovina is geweldig ! Het is zon, zee en strand en we hebben een prachtige homestay! Alle huisjes zijn gemaakt van natuurlijke materialen zoals bamboe en riet. 

Op dit moment zitten we naar de locals te kijken die visjes en garnalen proberen te vangen nu het eb is. We hebben heerlijk gegeten en even gekletst met de eigenaar van de homestay. Een Brit die is opgegroeid in Australië dus hij heeft, naar eigen zeggen voor z’n eigen gemakzucht, gezorgd dat al zijn personeel Engels spreekt. Dat maakt het communiceren zo 100000x makkelijker! We zijn wel echt dood moe van vandaag dus we gaan lekker op tijd ons bedje in. Morgen om 6 uur lopen we ons hutje uit zo het strand op en gaan we dolfijnen spotten. Daarna ontbijten en dan worden we naar snorkelpunten gebracht! Heel veel zin in maar ook blij dat we ‘s middags gewoon even lekker helemaal niks hoeven. 

Liefs, 

Kaj & Quinty